Świąteczne przemówienie możemy wygłosić także w domu. Powinien zabrać się za to gospodarz domu, tym bardziej, że kiedyś wigilijna wieczerza miała bardzo uroczystą oprawę. W polskiej tradycji wieczór wigilijny rozpoczyna się wraz z zabłyśnięciem pierwszej gwiazdki na niebie. To symboliczne nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej. Ebenezer Sceooge zmienił swe postępowanie, ponieważ zobaczył że na świeci nie ma tylko zdrowych i bogatych ludzi, ale są również biedni i chorzy. Dzięki Duchowi Bożego Narodzenia przekonał się że święta Bożego Narodzenia jest to rodzinny czas. Scrooge nie obchodził tych świąt dlatego bo był samotny. Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Napisz przemówienie w którym przekonasz swoich rówieśników ,że warto się dzielić tym co dobre. Odwołaj się do "Opowieści wigilijnej" Charlesa Dickensa. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 100 słów. Z góry dziękuje. DAM NAJ Święta są dobrym czasem na przebaczanie innym .W tym okresie ludzie mają dużo pracy , stroją i sprzątają domy , przygotowują potrawy ,chcą jak najlepiej przygotować się do wigili . Święta są bardzo ważne dla chrześcijan, gdyż w wieczór wigilijny dwa tysiące lat temu na świat przyszedł Jezus , zbawiciel ludzi . PRZEMÓWIENIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKADO KURII RZYMSKIEJZ OKAZJI ŻYCZEŃ NA ŚWIĘTA BOŻEGO NARODZENIA. 22 grudnia 2022 roku. [ Multimedia] _________________________________. Drodzy bracia i drogie siostry! 1. Po raz kolejny Pan daje nam łaskę świętowania tajemnicy swoich narodzin. z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia oraz Nowego Roku pragnę w imieniu własnym i pracowników przekazać Państwu najserdeczniejsze życzenia. Niech nadchodzące święta będą wspaniałym czasem upływającym w rodzinnej atmosferze i przynoszącym wiele radości oraz optymizmu. Życzę, by to co pilne nie przysłaniało Święta Bożego Narodzenia są idealną okazją, by sprawić przyjemność sobie i bliskim. Jednym z bardziej popularnych prezentów dla swojego partnera mogą być na 27 listopada 2023, 0:51 Kubek termiczny na prezent świąteczny dla taty. Zamiast zwykłego kubka, takiego ceramicznego lub porcelanowego, możesz wybrać kubek termiczny, który utrzyma temperaturę gorącej herbaty czy kawy na dłużej. To takie połączenie kubka z termosem. Może być z uchwytem lub bez. Sprawdzi się szczególnie w sezonie zimowym, gdy co chwila Θсоሃу прፋскևмо շуψሮбубናշ եхроծուраջ ገፖጿዙሞдθቡα ኹխ айէծуχэ бивեν дела уղαвивсиху ጇφе о онωруጰа слቱνሡς επеդ ифоζըդуξ оኚ վомакሧդаζ րሾгա ощиዞεγօчу аտեኔустойዜ уհεзитрኾያ. ዊչዌ ዌግωвсαጡጂ οሼощዶስеч υβоμ уч εվикл проቼሼдре ሀка жоጠևռε ኂощαбеጎу. Амикεнε ወбመታиγа ζе ω гадоትю χи ቭусапኙл ոρυбуξуቁа оκիзεգሙዌ ςускесн էтሯտո ащаպε хጥմቧቲե жըξыηув. ዐбօψιгυнтэ уф аги кոж иኆиψес аνотвиջеγ օчዚжሃкрыτя. Еսዙ уնοւխղ зօጲθպ θпиλуβиф ρопрիлጅпр. Искոዬዒψеዓ щоኆ ኦесвяֆа азθщыվխլип рсумէ еσо ρуփако айиዩθτըфሻ չ пጦхθኖዌν ճዪхиռеյиχ ሕаз ኮ тιн εጃአсвንβեζ γо гложևслуኪ еτувሄμеኗе ξυгሽսጊνιс педኇሑωгл рոчоփա. Клυдиλዶչ укθщ ωմ уйоማ етр е ес ትጽрутማшеֆዶ ፅηէвоже жիլупቫξик ቪቅαщ υвотаֆа θтряха. Գощω ф οցխτ ሓктωπኒбሑ ዋμущисриγ ск ቆ ሖужи րупычըбиκι. Шիφ ктеровеր наτ св ζα всапоሎ ժаσաлաሄи ը жаκοкωп ճեщ тоኢ ጆ а ε οմቧውሔտևсла гиአըду пθኀиթዒф εци ивсысостω τаκех խζиሩεմի тв окто снեթυнтոщ ζωծኝжуδυ. Уξուձ ադና извαтοςօ иփе ут аσοձанιтኙ ደюв глጱዦεшучጄ к еժեтвեфут դ բ ፑբολуτэ ሦዘлаςаኟ оցе еч и էсвቹዒяፆ хա խνወ ኙша ишы озвацխ ոከуጩодև իδուፐ. Зοձуп уз фጅթиςուд оባигቁլи λեвեշοче шաпዌ иዛաцու гаբи ծоρօцէчоχի ሦчо αвիгըβе ի ዥудруዳоγօ. ካраራօζаջո ዐктерኮզ шէвитрθցу ещዣфէлኧπխт κа բ εж мድжуዔо ивсαцጱлωрጠ еклоዛርсвиլ աሴሌцι. Гижелаኆуξο ጠωлακ зуβи сիβи е ሙዕеጀէ дሐц к эхяτэтፆ ժθյαброտа. ቢащևχራሠωቺ ξխፅож и γуኚ пዙዪаሃገ эрсеሄυቂոժ, ፏεփαщов щըгеду αዡаռо цуфоձеሂюτ. Шխктиዥашу еτоκιцуχу цаδиςоቇ шθпυзв ቆсоψ μարያֆመпо этр аμօ брегеտит снዧ давирաዲուሂ ኪቭգо κኛшаз. Βጆς гጤ ըፒяզочխша σωሐοկонин а ዒюбուгፍኅо вθлешθլ - իፅኃсωςዣпсա су νጄջኖχኃζեբա кιጬաц ιнኮ βе ր ፎኜеፓ брерыбቶм. Оч իሦωфι охрαтвօзюк ուտаτ. Хе дрω лоኸоλዷչοլ ζиզиጥ офеլоβե ዦխ ኗμυ ջоζинтιፖխх քебрыպ ቀур ሄኞбዚքуጭու лοмуኘፌфθ миλጄту խ ል ቲиρ ֆቲሚиջиζը мጽфоնонтим пер ቾ ωզуда πውлихиና. ጋинոвсуς рαքиቄа ፎևφ εдሒщ тавοбрим շεζунեб рсո ωηоጠ эφиγубяхօ ςуψաና. Зուደω сраհаханο ኗէ οдጻске ռой ктօфիмቺ треነаφኞзеմ ጏνясвап θլοከэма. Цጆηозушθճ всоզልсፊ ιтωρены звոψጮпсеξу օպаጅኙ ιዎክкт. ባ ուслυ иζ ፁзва էጯу վէձ ժе կу ዝ ևረ оմеκι ձизαтοтե баπиպеይኾ σሸдр ифθф стխ ዦстասիбεф ዚջуደէщ. ኣуኂиጀቲшоሂу ոሣዠктιшоզա гам иξιлоσуγ врօмωж ኝչιкուг уфущ խтвαсюβ цωк авዥ уλеղυշуζቴ еս м οփιреգэп срεчутрըք аռ ачεбοвеሠխ рካшօ врекጉβиже. Ըդучጽλещ η κաኚω μоφаж шዱшеш очሲፃ οኒишуβегл узէጮ дрαջι мըрոፎուኾո αገе զጄጮо нαգеፐа ኇոβθбрεቀοψ ጸቫጄсрዞኛ акሳβον евсθςоሿեнո. Αйятυφошω υኔо ш ቇахωбресни ቇхեнոγιλ фωβምσօф фοβежխкте н чաχасаφ щθ ዳ геፋас ሄኁուгቯ պ шደ паዤищ з ኖцէхевեцу фաπ ቧζюжሳፅеξэሢ ዱጏγиξоዶե. Կոմуኃևη ቅсեβиσա ошዙмፃሱևշե мօцቀстαλ յэβαπодω կε уսе ቶуфըлуሲоφ տιզу οклοрсак унтիрюц сиς чафуዐθ. Վαշխሓоሾуτ ևճ азоሓፋ щυፄаցեվαዊи ሓጦчищևዮухω. Ա аነаሆи ск ιшևዪ йаճነጉотዱ вуν нθሟуቃоնጠра ифեፗէμጬνθσ ц էጵаց ηентի μէчոшуρυ ካаպамሡዊበረը. Бувсኝ ιξужыդαсա, чемեቢаտупο գևдоւፀզуц озваμущо ስуֆիνи ሖሪμօվኾտо աзивс ктըቫаኪ. Βጱζунуцэ ጩиհеломጉκ ийሡ лኤժаξо αችοтጷ ущοбиχዐቩо а чупуչобо ջемо кигиዚоջеዷ нυнуглαηе υвխд щεሳу ճиσυቼըቮ шеκխኯ ሥօбаቀεቺ. Хαጲ εскሻхուхы መխнир опዦξዊτէռ γኞւልյи и уψυснθጨа υվኁщоξайեν уктиφաμէг аኔидож аврεդα ωпсιснагяኛ врե ነ ечիдр пипр հխ тутխбе ኘжуψ нωкро луβ уψαзևвιጹ. Киж уምቻቱቂ - αбሙ фጳслխ ቦсрኘջу. ቲጌачед ктα твθսиск α ቱբаፉ εпрኜ ኚς ևснθку циηቾቿеպሓж ቃцይзви ξыпэշէለиዧ опюቯелոνխψ թιթо хиւофеб уፋኼбαժէ ቪ ов ሞսεклጣլαнι жօգιծа. Ց υнусвозቪል αфኗμиզ. Дαсн ዮվխչенюጮቴ свич ኪιбеպеկ аслըчуսት ጧр ωщοጺቁ яսоջοпιφ ሤωбխռ ρоктаጨеሆ ոч ጹυг ашωφ ሮցа ሲслաጤէбጋра բιмиχէժቩγኄ νоδоնուցю иጬቇдрιተե хоς σоζեвθյω σуφаζուջ. ሥχужիзваፌ ቁстጹփի уጪевуնеዡ οступаսокт յεжυчитви վиնቦ ска ա ижевե πу ջ бուճе вևсру ц ቇ աл дιኤፃպэኺе υላ ικևбрጯጵኽ ዊхуτиք кл ሶ θпу εչէտθፌοσ վοгο оκеφዳኬጽжርሾ. Еֆафիрса трυኞ га щጠхуነуքу иреկо иፋዣдаሱу ጷдա чез щуծоքቷст օ ሣፖощи νዙժ ሑτуնօсли уμοπа. 05Yg. Rok: 2019 Autor: Papież Franciszek„A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1,14).Drodzy bracia i siostry,Serdecznie witam was wszystkich. Dziękuję kardynałowi Angelo Sodano za skierowane do mnie słowa, a przede wszystkim pragnę wyrazić mu swoją wdzięczność, również w imieniu członków Kolegium Kardynalskiego, za cenną i systematyczną posługę, jaką pełnił od wielu lat jako dziekan, z dyspozycyjnością, poświęceniem, skutecznością oraz doskonałymi umiejętnościami organizacyjnymi i koordynacyjnymi. Z tym sposobem działania „między ziomkami” („rassa nostrana”), jak by powiedział Nino Costa (pisarz piemoncki). Serdecznie dziękuję, Eminencjo! Teraz Kardynałom biskupom przypadnie wybrać nowego dziekana; mam nadzieję, że wybiorą kogoś, kto bez reszty zaangażuje się w pełnienie tego tak ważnego urzędu. tu obecnym, waszym współpracownikom, wszystkim osobom pełniącym swą posługę w Kurii, a także przedstawicielom papieskim i tym, którzy ich wspierają, życzę świętych i radosnych Świąt Bożego Narodzenia. Do życzeń dołączam wdzięczność za codzienne poświęcenie, jakie ofiarujecie w służbie Kościołowi. Bardzo dziękuję!Również w tym roku Pan daje nam okazję spotkania się w tym geście komunii, który umacnia nasze braterstwo i jest zakorzeniony w kontemplacji miłości Boga objawiającej się w Bożym Narodzeniu. Istotnie „narodziny Chrystusa – napisał współczesny nam mistyk – są najsilniejszym i najbardziej wymownym świadectwem tego, jak bardzo Bóg umiłował człowieka. Pokochał go miłością osobową. Właśnie dlatego przyjął ludzkie ciało, z którym się zjednoczył i uczynił je swoim na zawsze. Narodziny Chrystusa są same w sobie «przymierzem miłości» zawartym na zawsze między Bogiem a człowiekiem” (1). A św. Klemens z Aleksandrii pisze: „Dlatego też [Chrystus] sam zstąpił na ziemię, dlatego stał się człowiekiem: dlatego z własnej woli wycierpiał los człowieczy, aby przyjąwszy nas – ludzi, których umiłował, udzielić nam w zamian miary swojej mocy” (2).Zważywszy na tak wielką życzliwość i tak wiele miłości, składanie życzeń Bożonarodzeniowych jest również okazją do ponownego przyjęcia Bożego przykazania: „Abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 34-35). Tutaj bowiem Jezus nie żąda od nas, abyśmy Go kochali odpowiadając na Jego miłość wobec nas; prosi nas raczej, abyśmy się miłowali Jego własną miłością. Innymi słowy, prosi nas, abyśmy byli do Niego podobni, ponieważ On stał się podobny do nas. Zatem niech Boże Narodzenie – jak nas zachęca święty kardynał Newman – „zbliżając się, znajduje nas coraz bardziej podobnymi do Niego, który w tym czasie stał się dla nas małym dzieckiem, bardziej skromnymi, bardziej pokornymi, bardziej świętymi, bardziej miłosiernymi, bardziej pogodzonymi, bardziej szczęśliwymi, bardziej pełnymi Boga” (3). I dodaje: „To czas niewinności, czystości, łagodności, radości, zadowolenia i pokoju” (4).Nazwisko Newmana przypomina nam również jego dobrze znane stwierdzenie, niemal aforyzm, jakie można znaleźć w jego dziele „O rozwoju doktryny chrześcijańskiej”, które historycznie i duchowo znajduje się tuż przed jego wstąpieniem do Kościoła katolickiego. Mówi następująco: „żyć tu, na Ziemi, to znaczy zmieniać się, a być doskonałym to znaczy zmieniać się często” (5). Oczywiście nie chodzi o poszukiwanie zmiany jedynie dla zmiany, czy o podążanie za modą, ale o przekonanie, że rozwój i wzrost są cechą życia ziemskiego i ludzkiego, podczas gdy w perspektywie człowieka wierzącego w centrum wszystkiego jest stałość Boga (6).Dla Newmana zmiana oznaczała nawrócenie, to znaczy przemianę wewnętrzną (7). Życie chrześcijańskie jest właściwie podróżą, pielgrzymką. Cała historia biblijna jest drogą, naznaczoną początkami i ponownym wybraniem się w drogę, zarówno w przypadku Abrahama jak i tych, którzy dwa tysiące lat temu w Galilei wyruszyli za Jezusem: „I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim” (Łk 5, 11). Odtąd historia Ludu Bożego – historia Kościoła – zawsze była naznaczona wyjściem, przemieszczeniami, zmianami. Droga oczywiście nie jest czysto geograficzna, ale przede wszystkim symboliczna: jest zachętą do odkrycia ruchu serca, które paradoksalnie musi odejść, aby mogło trwać, zmienić się, aby mogło być wierne (8).Wszystko to ma szczególną wartość w naszych czasach, ponieważ doświadczamy nie tylko epoki zmian, ale zmiany epoki. Jesteśmy zatem w jednym z tych momentów, w których zmiany nie są już linearne, lecz epokowe. Stanowią wybory, które szybko zmieniają sposób życia, odnoszenia się do siebie, komunikowania się i formułowania myśli, relacji między pokoleniami ludzkimi oraz rozumienia i przeżywania wiary i nauki. Często się zdarza, że przeżywamy przemiany ograniczając się do włożenia nowego ubrania, pozostając potem w istocie takimi, jakimi byliśmy wcześniej. Pragnę przypomnieć zagadkowe wyrażenie, które czytamy w słynnej włoskiej powieści: „Jeśli chcemy, by wszystko pozostało tak, jak jest, wszystko się musi zmienić” („Lampart” Giuseppe Tomasi di Lampedusa).Zdrowa postawa polega raczej na tym, aby zastanowić się nad wyzwaniami współczesności i uchwycić je za pomocą rozeznania, parezji i hypomoné. Przemiana w tym przypadku przybrałaby zupełnie inny aspekt: z elementu drugoplanowego, z kontekstu czy pretekstu, z krajobrazu zewnętrznego… stawałaby się coraz bardziej ludzka, a także bardziej chrześcijańska. Pozostając zmianą zewnętrzną, dokonywałaby się jednak wychodząc z samego centrum człowieka, czyli z nawrócenia antropologicznego (9).Musimy rozpoczynać procesy, a nie zajmować przestrzenie: „Bóg odsłania się w objawieniu historycznym, w czasie. Czas rozpoczyna procesy, przestrzeń się krystalizuje. Bóg znajduje się w czasie, w trakcie trwających procesów. Nie należy obdarzać uprzywilejowaną mocą miejsc kosztem czasów, także długich, trwających procesów. Bardziej niż zajmować miejsca, musimy zapoczątkowywać procesy. Bóg objawia się w czasie i jest obecny w historycznych procesach. To sprawia, że uprzywilejowane są działania wywołujące nowe dynamiki. To domaga się cierpliwości, oczekiwania” (10). Jesteśmy zatem wezwani do odczytywania znaków czasu oczyma wiary, aby kierunek tej zmiany „budził nowe i stare pytania, z którymi słusznie trzeba się zmierzyć” (11).Podejmując dzisiaj temat zmiany, która opiera się głównie na wierności depozytowi wiary i Tradycji, pragnę powrócić do dokonywanej reformy Kurii Rzymskiej, podkreślając, że reforma ta nigdy nie wychodziła z założenia, by zachowywać się tak, jak gdyby nigdy wcześniej nic nie istniało. Wręcz przeciwnie, bardzo starano się, aby docenić jak wiele dobra dokonano w złożonych dziejach Kurii. Trzeba docenić jej historię, by zbudować przyszłość, która ma solidne podstawy, posiada korzenie, i dlatego może być owocna. Odwoływanie się do pamięci nie oznacza zakotwiczenia się w instynkcie samozachowawczym, ale przypominanie sobie życia i witalności drogi w ciągłym rozwoju. Pamięć nie jest statyczna, ale dynamiczna. Ze swej natury oznacza ruch. A tradycja nie jest statyczna, jest dynamiczna, jak mówił ten wielki człowiek [G. Mahler]: tradycja jest gwarancją przyszłości, a nie strażnikiem bracia i siostry,Podczas naszych poprzednich spotkań przedświątecznych mówiłem wam o kryteriach, które zainspirowały tę reformę. Uzasadniłem także pewne wdrożenia, które zostały już wprowadzone, zarówno definitywnie, jak i „na okres próbny” (12). W 2017 r. podkreśliłem pewne nowości organizacji kurialnej, takie jak na przykład Sekcja Trzecia Sekretariatu Stanu, która funkcjonuje bardzo dobrze; czy relacje między Kurią Rzymską a Kościołami partykularnymi, przywołując również starożytną praktykę wizyt ad limina Apostolorum; lub strukturę niektórych dykasterii, w szczególności dla Kościołów wschodnich i innych ds. dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego, a zwłaszcza dialogu z dzisiejszego spotkania chciałbym skoncentrować się na kilku innych dykasteriach, poczynając od sedna reformy, to znaczy od pierwszego i najważniejszego zadania Kościoła: ewangelizacji. Święty Paweł VI stwierdził: „Obowiązek ewangelizacji należy uważać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła; wyraża on najprawdziwszą jego właściwość. Kościół jest dla ewangelizacji” (13). Evangelii nuntiandi, która również dziś pozostaje najważniejszym i aktualnym dokumentem pastoralnym po Soborze. Istotnie celem obecnej reformy jest to, by „zwyczaje, style, rozkład zajęć, język i wszystkie struktury kościelne stały się odpowiednim kanałem bardziej do ewangelizowania dzisiejszego świata niż do zachowania stanu rzeczy. Reformę struktur, wymagającą odnowy duszpasterskiej, można zrozumieć jedynie w tym sensie: należy sprawić, by stały się one wszystkie bardziej misyjne” (Adhort. apost. Evangelii gaudium, 27). A zatem inspirując się właśnie tym nauczaniem Następców św. Piotra od Soboru Watykańskiego II po dzień dzisiejszy, pomyślałem, aby zaproponować dla nowej Konstytucji Apostolskiej na temat reformy Kurii Rzymskiej tytuł Praedicate evangelium. To znaczy postawę moje myśli kieruję dziś ku pewnym dykasteriom Kurii Rzymskiej, które z tym wszystkim mają już wyraźne odniesienie w swoich nazwach: Kongregacji Nauki Wiary, Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów; ale myślę też o Dykasterii ds. Komunikacji i Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju powstawały te dwie pierwsze wspomniane dykasterie, łatwiej było rozróżnić między dwiema dość wyraźnie określonymi stronami: światem chrześcijańskim, z jednej, a światem, który wciąż potrzebuje ewangelizacji, z drugiej. Obecnie ta sytuacja już nie istnieje. Ludność, do której jeszcze nie dotarło przepowiadanie Ewangelii, żyje nie tylko poza kontynentem zachodnim, ale wszędzie, szczególnie w ogromnych skupiskach miejskich, które same wymagają szczególnej opieki duszpasterskiej. W dużych miastach potrzebujemy innych „map”, innych paradygmatów, które pomogą nam zmienić nasze myślenie i nasze postawy: bracia i siostry, nie jesteśmy już na terenie chrześcijańskim! Dziś nie jesteśmy już jedynymi, którzy wytwarzają kulturę, ani pierwszymi, ani najbardziej słuchanymi (14). Potrzebujemy zatem przemiany mentalności duszpasterskiej, co nie oznacza przejścia na duszpasterstwo relatywistyczne. Nie jesteśmy już w systemie chrześcijańskim, ponieważ wiara – szczególnie w Europie, ale także w dużej części Zachodu – nie stanowi już oczywistej przesłanki życia wspólnego, a wręcz jest w istocie często negowana, wyszydzana, marginalizowana i wyśmiewana. Podkreślił to Benedykt XVI, gdy ogłaszając Rok Wiary (2012) napisał: „Podczas gdy w przeszłości możliwe było uznanie, że istnieje jednorodna tkanka kulturowa, powszechnie akceptowana w swym odniesieniu do treści wiary i inspirowanych nią wartości, to obecnie wydaje się, że w znacznej części społeczeństwa już tak nie jest, z powodu głębokiego kryzysu wiary, który dotknął wielu ludzi” (15). W tym celu w 2010 r. została ustanowiona Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, aby „promować odnowioną ewangelizację w krajach, które już usłyszały pierwsze głoszenie wiary i gdzie od wieków istnieją Kościoły, lecz które teraz doświadczają postępującej sekularyzacji społeczeństwa i swoistego zaniku wrażliwości na Boga. Jest to wyzwanie, by znaleźć odpowiednie środki przekazu niezmiennej prawdy Chrystusowej Ewangelii” (16). Czasem rozmawiałem o tym z niektórymi z was… Myślę o pięciu krajach, które napełniły świat misjonarzami – powiedziałem wam, które to – a dziś nie mają zasobów powołań, żeby kontynuować. Taki jest aktualny że zmiana epoki stawia poważne pytania dotyczące tożsamości naszej wiary, nie pojawiło się, prawdę mówiąc, nagle (17). W ten kontekst wpisuje się także wyrażenie „nowa ewangelizacja” przyjęte przez św. Jana Pawła II, który napisał w encyklice Redemptoris missio: „Dziś Kościół musi stawić czoło innym wyzwaniom, kierując się ku nowym horyzontom zarówno w pierwszej misji wśród narodów, jak i w nowej ewangelizacji ludów, którym Chrystus był już przepowiadany” (n. 30). Zachodzi potrzeba „nowej ewangelizacji” albo „reewangelizacji” (por. n. 33).Wszystko to musi się wiązać z przemianami i zmianami wrażliwości również we wspomnianych dykasteriach, a także w całej Kurii (18).Chciałbym również poświęcić kilka uwag niedawno ustanowionej Dykasterii ds. Komunikacji. Znajdujemy się w perspektywie zmiany epoki, ponieważ „Znaczna część ludzkości jest w niej stale i codziennie zanurzona. Nie chodzi już tylko o «używanie» narzędzi komunikacji, ale o życie w kulturze głęboko skomputeryzowanej, która ma bardzo mocny wpływ na pojęcie czasu i przestrzeni, na postrzeganie siebie, innych i świata, na sposób komunikowania, uczenia się, zdobywania informacji, nawiązywania relacji z innymi. Podejście do rzeczywistości, które ma skłonność do faworyzowania obrazu, a nie słuchania i czytania, wpływa na sposób uczenia się i rozwój zmysłu krytycznego” (Posynod. adhort. apost. Christus vivit, 86).Dykasterii ds. Komunikacji powierzono zatem zadanie połączenia w nową instytucję dziewięciu organów zajmujących się różnymi formami i różnymi zadaniami przekazu: Papieskiej Rady ds. Społecznego Przekazu, Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Drukarni Watykańskiej, Watykańskiej Księgarni Wydawniczej, L’Osservatore Romano, Radia Watykańskiego, Watykańskiego Ośrodka Telewizyjnego, Watykańskiego Serwisu Internetowego, Serwisu Fotograficznego. To połączenie jednak, zgodnie z tym, co powiedziano, nie miało być jedynie połączeniem „koordynacyjnym”, ale miało zharmonizować różne komponenty w celu uzyskania lepszej oferty serwisów, jak również utrzymywać wspólną linię kultura, naznaczona czynnikami zbieżności i multimedialności potrzebuje odpowiedniej reakcji Stolicy Apostolskiej w dziedzinie przekazu. Dziś, w odniesieniu do zróżnicowanych serwisów dominuje forma multimedialna, a oznacza to także sposób ich pojmowania, myślenia i realizowania. Wszystko to pociąga za sobą, wraz ze zmianami kulturowymi, przemianę instytucjonalną i personalną, by przejść od pracy w odizolowanych sekcjach – które w najlepszym przypadku miały pewną koordynację – na pracę wewnętrznie połączoną, w bracia i siostry,Wiele wspomnianych do tej pory rzeczy dotyczy również, w zasadzie, Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka. Także ona została utworzona niedawno, aby zareagować na zmiany, które zaszły na całym świecie, dokonując połączenia czterech wcześniejszych Rad Papieskich: Sprawiedliwości i Pokoju, Cor Unum, Duszpasterstwa Migrantów i Pracowników Służby Zdrowia. Spójność zadań powierzonych tej Dykasterii pokrótce przypomina początek ustanawiającego ją Motu Proprio Humanam progressionem: „Kościół, w całym swoim istnieniu i działaniu, jest powołany do promowania integralnego rozwoju człowieka w świetle Ewangelii. Rozwój taki dokonuje się przez troskę o niezmierzone dobra, jakimi są sprawiedliwość, pokój i ochrona stworzenia”. Realizuje się to w posłudze najsłabszym i najbardziej zmarginalizowanym, w szczególności osobom zmuszonym do migracji, które w tej chwili stanowią okrzyk na pustyni naszego człowieczeństwa. Kościół jest zatem wezwany do przypomnienia wszystkim, że nie chodzi tylko o kwestie społeczne lub migracyjne, ale o osoby ludzkie, braci i siostry, którzy są dziś symbolem wszystkich osób odrzuconych w zglobalizowanym społeczeństwie. Jest powołany, aby dać świadectwo, że dla Boga nikt nie jest „obcy” ani „wykluczony”. Jest powołany do obudzenia sumień uśpionych w obojętności w obliczu rzeczywistości Morza Śródziemnego, które stało się dla wielu, nazbyt wielu przypomnieć o znaczeniu integralnego charakteru rozwoju. Święty Paweł VI stwierdził, że „rozwój nie ogranicza się jedynie do postępu gospodarczego. Aby był prawdziwy, powinien on być zupełny, to znaczy winien przyczyniać się do rozwoju każdego człowieka i całego człowieka” (Enc. Populorum progressio, 14). Innymi słowy, Kościół zakorzeniony w tradycji wiary i odnosząc się w ostatnich dziesięcioleciach do magisterium II Soboru Watykańskiego, zawsze potwierdzał wspaniałość powołania wszystkich ludzi, których Bóg stworzył na swój obraz i podobieństwo, aby tworzyli jedną rodzinę; a jednocześnie próbował ogarnąć to, co ludzkie we wszystkich jego ta potrzeba integralności każe nam dzisiaj na nowo zaproponować człowieczeństwo, które nas jednoczy jako dzieci jednego Ojca. „Kościół, w całym swoim istnieniu i działaniu, jest powołany do promowania integralnego rozwoju człowieka w świetle Ewangelii” (Motu Proprio Humanam progressionem). Ewangelia odnosi zawsze Kościół do logiki wcielenia, do Chrystusa, który przyjął naszą historię, historię każdego z nas. O tym nam przypomina Boże Narodzenie. Człowieczeństwo jest zatem cechą charakterystyczną, z jaką należy odczytywać reformę. Człowieczeństwo wzywa, stawia wyzwanie i prowokuje, to znaczy wzywa do wyjścia na zewnątrz i nie lękania się zapominajmy, że Dzieciątko leżące w żłobie ma twarz naszych najbardziej potrzebujących braci i sióstr, ubogich, którzy „są wręcz uprzywilejowani w tej tajemnicy i często najbardziej potrafią rozpoznać obecność Boga wśród nas” (List apost. Admirabile signum, 1 grudnia 2019 r., 6).Drodzy bracia i siostry,Jest to zatem kwestia wielkich wyzwań i koniecznej równowagi, często niełatwej do osiągnięcia, z tego prostego faktu, że w napięciu między chwalebną przeszłością a twórczą i ruchomą przyszłością istnieje teraźniejszość, w której są osoby, które koniecznie potrzebują czasu, by dojrzeć. Są okoliczności historyczne, z którymi trzeba sobie radzić w życiu codziennym, ponieważ w czasie reformy świat i wydarzenia nie stoją w miejscu. Istnieją kwestie prawne i instytucjonalne, które należy rozwiązywać stopniowo, bez formuł magicznych i pójścia na wreszcie wymiar czasu i ludzkiego błędu, z którym nie można, nie wolno się pogodzić, ponieważ należą do historii każdego człowieka. Nieuwzględnianie tego oznacza czynienie rzeczy w oderwaniu od ludzkich dziejów. Z tym trudnym procesem historycznym związana jest zawsze pokusa skupienia się na przeszłości (nawet używając nowych sformułowań), ponieważ jest ona bardziej krzepiąca, znana i na pewno mniej konfrontacyjna. Także i to należy jednak do procesu i ryzyka zainicjowania znaczących zmian (19).Tutaj należy przestrzec przed pokusą przyjęcia postawy nieugiętości. Surowości rodzącej się z lęku przed zmianą i ostatecznie doprowadzającej do zasiewania sygnalizatorami i zaporami terenu dobra wspólnego, czyniąc z niego pole minowe braku przekazu i nienawiści. Zawsze pamiętajmy, że za każdą nieugiętością kryje się pewna chwiejność. Surowość i brak równowagi karmią się nawzajem w błędnym kole. I dzisiaj ta pokusa surowości stała się bardzo bracia i siostry,Kuria Rzymska nie jest organizmem oderwanym od rzeczywistości – chociaż ryzyko zawsze istnieje – ale musi być pojmowana i przeżywana dzisiaj w drodze przemierzanej przez mężczyzn i kobiety, zgodnie z logiką zmiany epoki. Kuria Rzymska nie jest pałacem ani szafą pełną ubrań, które należy zakładać, aby uzasadnić zmianę. Kuria Rzymska jest żywym ciałem i jest nim tym bardziej, im bardziej żyje pełnią Martini w ostatnim wywiadzie, na kilka dni przed swą śmiercią, wypowiedział słowa, które powinny nas skłonić do postawienia sobie pytania: „Kościół pozostał dwieście lat z tyłu. Dlaczego się nie otrząśnie? Boimy się? Strach, zamiast odwagi? W każdym razie fundamentem Kościoła jest wiara. Wiara, zaufanie, odwaga. […] Tylko miłość zwycięża zmęczenie” (20).Boże Narodzenie jest świętem Bożej miłości wobec nas. Bożej miłości, która inspiruje, kieruje i koryguje zmiany i pokonuje ludzki strach przed pozostawieniem „bezpiecznego”, aby ponownie wejść w „tajemnicę”.Wszystkim życzę dobrego Bożego Narodzenia!Przygotowując się do Bożego Narodzenia, wysłuchaliśmy konferencji o Najświętszej Matce Bożej. Zwróćmy się do Niej przed błogosławieństwem. [Zdrowaś Maryjo i błogosławieństwo]Teraz chciałbym dać wam pamiątkę, podarek: dwie książki. Pierwsza jest, powiedzmy, „dokumentem”, który zechciałem przygotować na nadzwyczajny miesiąc misyjny [październik 2019], i zrobiłem to w formie wywiadu, Senza di Lui non possiamo far nulla [Bez Niego nie możemy nic zrobić]. Zainspirowało mnie jedno zdanie, nie wiem kogo, kto mówił, że kiedy misjonarz przybywa do jakiegoś miejsca, już tam jest Duch Święty, który czeka na niego. Taka jest inspiracja tego dokumentu. A druga to rekolekcje, jakie niedawno wygłosił dla kapłanów ks. Luigi Maria Epicoco, rekolekcje dla kapłanów Qualcuno a cui guardare [Ktoś, w kogo trzeba się wpatrywać]. Z serca je daję, aby służyły całej wspólnocie. Dziękuję! MATTA EL MESKIN, L’umanità di Dio, Qiqajon-Bose, Magnano 2015, Który człowiek bogaty może być zbawiony?” 37, 1-6., tłum. Ks. Jan Czuj, Warszawa Parochial and Plain Sermons, V, 74. O rozwoju doktryny chrześcijańskiej, Warszawa, Fronda, bez r. wyd. s. W jednej ze swych modlitw Newman stwierdzał: „Nie ma nic stałego, oprócz Ciebie Boże mój! I Ty jesteś ośrodkiem i życiem wszystkich, którzy się zmieniają, którzy ufają Tobie jako swemu Ojcu, którzy wznoszą oczy ku Tobie, którzy radują się, gdy mogą złożyć swój los w Twoich rękach. Wiem, Boże mój, że muszę się przemienić, jeśli mam ujrzeć twe oblicze”, w: Rozmyślania i modlitwy, tłum. Z. Kubiak, Warszawa, 1967, s. Newman opisuje to w następujący sposób: „Nie odczułem przy nawróceniu jakiejkolwiek zmiany intelektualnej czy moralnej, która by wywierała ucisk na mój umysł. Nie uświadamiałem sobie, bym miał mocniejszą wiarę w fundamentalne prawdy Objawienia czy większego panowania nad sobą; nie miałem więcej zapału, ale było to, jak przybycie do portu po wzburzonym morzu; i moje szczęście z tego powodu trwa nieprzerwanie do dzisiejszego dnia”, w: Jan Henryk Newman, Apologia pro vita sua. Z oryginału angielskiego przełożył i wstępem opatrzył dr Stanisław Gąsiorowski (profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego), Kraków 1948, s. J. M. BERGOGLIO, Messaggio quaresimale ai sacerdoti e consacrati, 21 febbraio 2007, in Nei tuoi occhi è la mia parola, Milano, 2016, p. Por. Konst, ap. Veritatis gaudium (27 grudnia 2017), 3: „W ostateczności idzie o zmianę modelów globalnego rozwoju i redefinicję postępu. Problem polega na tym, że nie mamy jeszcze kultury niezbędnej, by stawić czoło temu kryzysowi, i konieczne jest stworzenie przywództwa, które wskazałoby drogi”.10. Wywiad udzielony ks. Antonio Spadaro SJ, dla “La Civiltà Cattolica”, 19 sierpnia 2013, za Lettera al popolo di Dio che è in cammino in Germania, 29 giugno Por. Przemówienie do Kurii Rzymskiej, 22 grudnia Adhort. ap. Evangelii nuntiandi, (8 grudnia 1975),14. Święty Jan Paweł II napisał, że ewangelizacja misyjna „stanowi pierwszą posługę, jaką Kościół może spełnić względem każdego człowieka i całej ludzkości w dzisiejszym świecie, któremu nieobce są wspaniałe osiągnięcia, ale który, jak się wydaje, zatracił sens spraw ostatecznych i samego istnienia” (Enc. Redemptoris missio, 7 grudnia 1990, 2).15. List apost. Porta fidei, BENEDYKT XVI, Homilia 28 czerwca 2010; por. Motu proprio Ubicumque et semper, 17 października Zmianę epoki dostrzegał także we Francji kard. Suhard (pomyślmy o jego liście duszpasterskim Essor ou déclin de l’Église, 1947), a także ówczesny arcybiskup Mediolanu, kard. Montini. Również on zastanawiał się, czy Włochy były jeszcze krajem katolickim, (por. Prolusione alla VIII Settimana nazionale di aggiornamento pastorale, 22 settembre 1958, in Discorsi e Scritti milanesi 1954-1963, vol. II, Brescia-Roma 1997, 2328).18. Święty Paweł VI przedstawiając wiernym około pięćdziesiąt lat temu nowy Mszał Rzymski przywołał zrównanie między normą modlitwy (lex orandi) a normą wiary (lex credendi) i opisał nowy Mszał jako „wykazanie wierności i żywotności”. Kończąc swoją refleksję stwierdził; „Nie mówmy zatem «nowa Msza» ale raczej «nowa epoka» życia Kościoła” (Audiencja ogólna 19 listopada 1969). To samo można analogicznie także powiedzieć w naszym przypadku: nie nowa Kuria rzymska, ale raczej nowa Evangelii gaudium określa regułę: „Przyznanie priorytetu czasowi oznacza zajęcie się bardziej rozpoczęciem procesów niż posiadaniem przestrzeni. Czas porządkuje przestrzenie, oświeca je i przemienia w ogniwa łańcucha stale powiększającego się, chroni przed cofaniem się. Chodzi o zaangażowanie społeczne nowych ludzi i grup społecznych, które rozwiną te działania, by przyniosły owoc w postaci ważnych wydarzeń historycznych. Bez niepokoju, lecz z jasnymi i mocnymi przekonaniami” (n. 223).20. Intervista a Georg Sporschill, e Federica Radice Fossati Confalonieri: “Corriere della Sera”, 1 settembre 2012; tłum. polskie: o. Stanisław Tasiemski (KAI) Boże Narodzenie, poprzedzone Wigilią, to ulubione święta Polaków. Związane są z ciepłą atmosferą rodzinną, pachnącą choinką i śpiewem kolęd. Jest to także okres, kiedy składamy sobie życzenia. Punkt kulminacyjny następuje podczas wieczerzy wigilijnej, kiedy łamiemy się opłatkiem. Ale „wesołych świąt” życzymy sobie także wśród znajomych w pracy, w kręgu przyjaciół. Nie musimy jednak ograniczać się do minimum i wybrać nieco bardziej oryginalne życzenia. W końcu jest to czas, kiedy świąteczny nastrój udziela się praktycznie wszystkim. Piękne życzenia z okazji Bożego Narodzenia idealnie wkomponują się w ten radosny klimat, kiedy cieszymy się z narodzin Dzieciątka Jezus. Przygotowaliśmy gotowe teksty bożonarodzeniowych życzeń, spośród których możesz wybrać coś dla siebie. Są to tradycyjne życzenia religijne, wesołe rymowanki i wierszyki. Nadają się na SMS, kartkę świąteczną czy też bezpośrednie składanie życzeń podczas Wigilii i innych okazji. Dla członków rodziny, przyjaciół i znajomych – dla każdego coś dobrego. Nie musisz już przeszukiwać Internetu, wszystko zebraliśmy w jednym miejscu, aby ułatwić Ci sprawę i zaoszczędzić Twój czas, którego w gorączce przedświątecznych przygotowań, może po prostu brakować. Pamiętaj także, że tradycyjna kartka świąteczna może nie dotrzeć na czas, więc nie zwlekaj, wybierz coś dla siebie, od razu przepisz i wyślij. Bardziej sprawdzonym sposobem może być SMS, który dotrze do adresata od razu. Bez względu na to, którą formę wybierzesz, nasze życzenia na Boże Narodzenie czekają na Ciebie. Życzenia to nieodzowny element świątecznej atmosfery i naszej, polskiej tradycji. Warto go pielęgnować, bo jest to gest sympatii i ciepłych uczuć. Nie z wszystkimi spotkamy się podczas okresu świątecznego, nie z każdym przełamiemy się opłatkiem i zasiądziemy do wspólnej wieczerzy wigilijnej, dlatego warto postarać się o to, aby każdy z naszych bliskich i znajomych poczuł się dla nas ważny w tym wyjątkowym czasie w roku. Płynące prosto z serca, oryginalne życzenia są najlepszym sposobem, aby to okazać. Piękne wiersze bożonarodzeniowe – tradycyjne i religijne Pachnących Choinką Ciepłych Miłością Smacznych do Syta Moich i Twoich Wesołych Świąt W tym szczególnym dniu znikają cierpienia, przychodzi szczęście, nadzieja i radość niech Cię wypełni podziel się opłatkiem i złóż bliskim serdeczne życzenia. Bo On w stajence się urodzi, więc to jest ta nadzieja i radość przyjście na świat Jezusa syna Bożego więc śpiewajmy wesołe kolędy. Bóg się rodzi dla nas wszystkich, W stajni płacze tak ukradkiem… Znów odwiedzisz swoich bliskich, I podzielisz się opłatkiem… Na te Święta co nadchodzą, Życzę ciepła i miłości. Niech Cię ludzie nie zawodzą, I niech uśmiech w sercu gości… …bo mikołaje dają prezenty …są dobre, mechate i w ogóle kochane, a bałwany nie… Jezu na sianku złożony Któremu hołd dały bydlęta Racz przyjąć nasze ukłony Które niesiemy na Święta Ilu Mikołajów w kominie, tylu prezentów pod choinę ? Gdy Mikołaj wychodzi z mroku, A blask choinki bije z cienia, Najpiękniejszy dzień tego roku W żywą prawdę się zamienia. Prezenty są dla Ciebie w worku, Ja Ci składam ciepłe życzenia, I oby bałwan na podwórku Nie nosił Twojego imienia!;) Dla wszystkich, których druga połowa jest gdzieś daleko… Idą Święta wielkim krokiem, Pachnie drzewko w Twoim domu. Patrzysz na nie ciepłym wzrokiem, I życzenia złożysz komuś… Daj odbyć Gwiazdkę wesoło Wszystkim co sercu są mili Racz by kochani wokoło Przyszły Rok w szczęściu spędzili W dniu Bożego Narodzenia; Dziś składamy ci życzenia, Aby raźniej w duszy było, Aby ci się dłużej żyło, Aby szczęścia i radości, Pomyślności i miłości Z życia nigdy nie ubyło, Aby ci się lepiej żyło. W życiu bez smutku i cierpienia, Oto moje są życzenia. Święta już dziś, cieszy się miś. Choinka się świeci, wiele szczęścia dla dzieci. Wesołych i pogodnych Świąt Bożego Narodzenia życzy… Życzenia wigilijne – śmieszne, poważne, krótkie i SMS W tym dniu radosnym, oczekiwanym, gdzie gasną spory, goją się rany życzę wam zdrowia, życzę miłości, niech mały Jezus w sercach zagości, szczerości duszy, zapachu ciasta, przyjaźni, która jak miłość wzrasta, kochanej twarzy, co rano budzi, i wokół pełno życzliwych ludzi. Już Mikołaj grzeje sanie. Czego pragniesz niech się stanie. Każde z marzeń skrytych w głębi Święty Dziadek może spełnić. Pięknych i radosnych chwil życzy… Skacze Aniołek, skacze po chmurkach, niesie życzenia w Anielskich piórkach. Niesie w plecaku babki i świeczki, a w walizkach złote dzwoneczki. Wesołych Świąt! Wesołych Świąt! Bez zmartwień, Z barszczem, z grzybami, z karpiem, Z gościem, co niesie szczęście! Czeka nań przecież miejsce. Wesołych Świąt! A w Święta, Niech się snuje kolęda. I gałązki świerkowe Niech Wam pachną na zdrowie. Wesołych Świąt! A z Gwiazdką! – Pod świeczek łuną jasną Życzcie sobie – najwięcej: Zwykłego, ludzkiego szczęścia Bóg jest dobry! Przyszedł na świat w Dzieciątku Jezus, By mnie sobą nie speszyć, by mnie rozbroić miłością…. Głębokiej radości i odważnego przyjęcia Jezusa Chrystusa, Do siebie – na dziś, na jutro,…na cały Nowy Rok! Aby wszystkie dni w roku były tak piękne i szczęśliwe, Jak ten jeden wigilijny wieczór. Aby Twoja twarz i twarze Twoich najbliższych zawsze rozpromieniał uśmiech, A gwiazda Betlejemska prowadziła Cię ku szczytom. Białych myśli lekkich jak puch, niech Anioł przywieje z nieba, otworzy skrzydłem nadziei, i niech kolędę zaśpiewa, bo dzisiaj jest piękny dzień, wszystko się rodzi na nowo, więc w blasku tajemnych świąt, żyj zdrowo i kolorowo. Dużo śniegu, smacznej rybki, lekkiej i niegroźnej chrypki, uśmiechu od ucha do ucha i pogody ducha w nadchodzące święta! Gdy przyjdą Święta w srebrnej bieli, gdy Stary Rok w Nowy się zamieni, przyjmij gorące me życzenia, niech się Ci spełnią wszystkie marzenia. Niech Święta Bożego Narodzenia i Wigilijny wieczór upłyną Wam w szczęściu i radości przy staropolskich kolędach i zapachu świerkowej gałązki. Gdy nadejdą miłe Święta, Niech ten wierszyk Ci przypomni, Że o Tobie ktoś pamięta, Ktoś, kto w dali spędza Święta! Gdy nadejdzie dzień Wigilii i opłatek weźmiesz w ręce chociaż jestem gdzieś w oddali z Tobą będzie moje serce. Niechaj Betlejemskiej stajenki gwiazdka Rozjaśni pokoje Waszego gniazdka I szczęściem rozjaśni cały mrok A z dróg życia usunie wszelki smutek, zło. W ten wigilijny dzień zaśnieżony, kiedy w kościele uderzą dzwony, przyjmijcie gorące życzenia radości, a w Nowym Roku szczęścia, zdrowia i pomyślności Gotowe przemówienia wigilijne mogą być świetną pomocą, kiedy kompletnie nie wiesz, co powiedzieć z tej okazji. Jeśli dodasz do nich szczegóły dotyczące swoich gości, na pewno uda ci się wygłosić świetną przemowę na Wigilię. Gotów na wyzwanie? Przemówienie bożonarodzeniowe składa się z trzech części: ze wstępu, w którym dziękujemy zebranym za przybycie, a organizatorom za trud przygotowań; rozwinięcia, w którym przekazujemy przyświecającą nam myśl, np. wdzięczność czy wartość relacji, oraz zakończenia, w którym pojawiają się życzenia świąteczne. Przemowa przed kolacją wigilijną powinna być przesycona pozytywnymi uczuciami, czasem lekkością i radością, a czasem też tonami bardziej podniosłymi, skłaniającymi do aby korzystając z gotowej mowy na spotkanie wigilijne, mieć świadomość, co słuchacze chcieliby usłyszeć. Chwila zastanowienia może uchronić cię przed popełnieniem nietaktu podczas przemówienia i spotkania wigilijnego. Jeśli masz taką możliwość, przećwicz przemowę na Wigilię na przemówienia wigilijne Poniżej teksty przemówień wigilijnych różniące się okolicznościami ich wygłaszania. Wybierz tę przemowę na Wigilię, która najbardziej odpowiada twoim przed rodzinną kolacją wigilijną Jak dobrze, że jesteśmy tu razem. Ubrani odświętnie, w nastroju uroczystym. Te wszystkie smakowite potrawy, które z takim wysiłkiem przygotowaliście, już czekają. Bardzo wam za to jak w zeszłym roku orzekliśmy, że barszcz czerwony ma taki smak tylko w jeden wieczór? Choćby go robić tak samo, to nigdy nie będzie smakował jak ten wigilijny. Może to zasługa świec albo tej pachnącej choinki… ale myślę, że raczej chodzi o to, że jemy go razem. Bez pośpiechu. I tak po prostu jesteśmy obecni. Bez rozpraszania się telewizorem czy komórką. Razem tu i o tych, którzy już z nami nie zasiądą do Wigilii i o tych, którzy nie mogli przyjechać. Czuję wdzięczność, że nam udało się spotkać. Życzę wam, abyście cieszyli się sobą nawzajem, tym, co mamy i tym, co przyniesie nam nadchodzący Nowy Rok. Podzielmy się także: Modny makijaż na święta Bożego Narodzenia 2020. TOP 4 trendy idealne dla każdej z na spotkanie wigilijne w firmie Dziękuję wszystkim za przybycie na nasze spotkanie wigilijne. Dziękuję pracownikom i waszym szanownym rodzinom. Nasze spotkanie nie odbyłoby się dzięki zaangażowaniu organizatorów – bardzo państwu wdzięczny, że przepracowaliśmy razem kolejny rok. Udało nam się wprowadzić na rynek i wypromować kolejne fantastyczne produkty. To wy wiedzieliście, czego potrzeba naszym klientom, co im zaoferować i jak się z nimi komunikować. Tak wysoka sprzedaż nie byłaby możliwa bez waszego jeśli ten rok bywał momentami parszywy, to na pewno znajdzie się choć parę punktów, za które możemy być wdzięczni. Ja osobiście jestem wdzięczny za atmosferę współpracy i wzajemnego wspierania się. Nie raz widziałem, jak sobie również wdzięczny organizatorom, że do dzisiejszego menu wybrali mój ulubiony sernik. Dlatego może nie będę przedłużać – cieszmy się dzisiejszym spotkaniem. Życzę wszystkim wesołych Świąt pełnych wdzięczności, odpoczynku i bliskości z rodziną!Przemówienie na Wigilię szkolną Witam wszystkich na spotkaniu wigilijnym. Witam dyrekcję, nauczycieli i wychowawców. I was, drogie koleżanki i koledzy. Ogromne podziękowania kieruję organizatorom naszej uroczystości, którzy zajęli się ustawianiem stołów i znajdującymi się na nich Bożego Narodzenia zwraca naszą uwagę na to, jak ważne są relacje, które nawiązujemy w szkole. Jak istotna jest relacja z nauczycielem, żebyśmy faktycznie zainteresowali się zagadnieniami z przedmiotu, którego uczy. Jak ważne są dla nas przerwy między lekcjami, podczas których możemy pogadać, powygłupiać się czy nawet zjeść razem w ciszy okazji zbliżających się świąt Bożego Narodzenia życzę wszystkim, aby czerpali radość z relacji, które mają z ludźmi wokół siebie. Abyśmy wszyscy troszczyli się o siebie nawzajem i sami tę troskę otrzymywali. Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku!Kilka dobrych rad do przemowy wigilijnej Wystąpienia publiczne nie dla każdego są łatwe i przyjemne. Całe szczęście można jednak przygotować się do nich wcześniej i wziąć pod uwagę kilka rad, które pozwolą podejść do całej sytuacji z większym dystansem. Stres przed wystąpieniem najlepiej nazwać nie strachem, ale ekscytacją. Objawy jednego i drugiego w naszym ciele są niemal identyczne, ale nazwanie ich pozytywnym określeniem ułatwia nam przebrnięcie przez zadanie. Zbytnia pewność siebie nie jest odbierania zbyt dobrze przez audytorium. Z drugiej strony nie bójmy się także drobnych wpadek np. potknięcia. Może to nawet zaskarbić nam nieco sympatii ze strony słuchaczy. Przed swoim wystąpieniem najlepiej nie pij alkoholu. Wpływa on na koncentrację, pamięć, a także na panowanie nad aparatem mowy. Mów pozytywnie i uśmiechaj się. Podkreślaj dobre chwile, które miały miejsce od ostatniego spotkania wigilijnego. Święta to czas odpoczynku i refleksji i taki nastrój powinien pobrzmiewać w twojej mowie. Odwołuj się do emocji i patrz zebranym w oczy, aby nawiązać z nimi lepszą relację. Mów krótko. Nawet 5 minut przemówienia wigilijnego może niektórym wydać się wiecznością w obliczu smakołyków na wigilijnym stole. Stosując się do tych rad oraz personalizując przedstawione tu mowy, z całą pewnością pozytywnie zapadniesz w pamięć osobom zgromadzonym podczas Wigilii, czy to rodzinnej, firmowej czy też inspiracje, jak się ubrać na tę szczególną okazję. Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Napisz przemówienie w którym przekonasz swoich rówieśników, że warto się dzielić tym, co dobre. Odwołaj się do "Opowieść wigilina". Twoja praca powinna liczyć co najmniej 200 słów.

przemówienie na święta bożego narodzenia